De echte helden tijdens een oorlog zijn niet per se de soldaten die grenzen bewaken en de barrière vormen tussen vijandige landen en onschuldige burgers: het zijn de onzichtbare krachten die oorlogsslachtoffers redden. War Hospital plaatst de schijnwerpers op de vele dokters en medici die achter de linies redden wat te redden valt. Het is een managementgame die aan hen opgedragen is, waar je zelf een veldhospitaal onder je hoede krijgt en lang genoeg recht moet zien te houden.
Je neemt tijdens de Eerste Wereldoorlog de rol aan van majoor Henry Wells, een man wiens eigen zoon sneuvelde aan het front en nu zelf uitgestuurd wordt om een veldhospitaal te beheren in een kapotgeschoten Frans dorpje. Het is aan jou om hoofdzakelijk op twee parameters te letten: de sterkte van de frontlinie iets verderop en het moraalniveau van het hospitaal, dat laatste weergegeven door een percentage. Als één van deze twee breekt, verlies je de strijd. Het is dus belangrijk om zowel de troepen van opgelapte soldaten te voorzien en tegelijk de hoop levend te houden onder alle anderen.
Daarvoor duik je geregeld in locaties en heb je een beslissende stem in dilemma’s en planning. Je kijkt niet alleen toe op de fysieke en mentale gezondheid van medics, dokters, verpleegsters en ingenieurs, maar ook op het doorhakken van moeilijke knopen, de wachtlijsten van patiënten en waarheen gerevalideerde soldaten gestuurd worden. Niet alle patiënten kunnen immers de eindmeet halen – getuige daarvan is het massagraf in het dorpje dat je telkens veroordelend bekijkt wanneer je er een kijkje neemt – maar zij die wel genezen, kunnen naar drie plekken. Je stuurt ze naar het front om die eerste linie sterk te houden tegen de Duitsers, je verwijst ze door naar HQ om in ruil militaire formulieren te ontvangen waarmee je benodigdheden kan aanvragen, of je stuurt ze naar huis en dan levert dat naargelang de slagkracht van de soldaat 1 t/m 3% moraalniveau op.
En tijdens War Hospital ga je genoeg om met onverwachte situaties zoals plotse golven aan gewonde soldaten, tekorten aan medisch materiaal en rantsoenen en complicaties op de operatietafel. Je kan misschien het meest efficiënte organisatiewonder zijn in het echte leven: de game is zodanig ontworpen dat er, ongeacht wat je doet, doden vallen in het veldhospitaal. Elke overleden soldaat is er een teveel. Je probeert dus zoveel mogelijk leed te voorkomen, en dat is niet altijd even evident.
Wat War Hospital heel goed benadrukt, zijn de offers die je moet maken. De chirurgen in de eerste plaats: zij hebben elk maar een beperkte tijd om patiënten te opereren en eisen ook rust. Als je hen teveel laat werken, storten ze in van uitputting en liggen ze zelf heel lang buiten strijd – uiterst nefast voor de overlevingskansen van nieuwe gewonden. Sommige patiënten zijn er te erg aan toe om levensbelangrijke middelen aan te ‘verspillen’ of moeten wijken voor een VIP die plots gewond aankomt en wie weet, als je dat zo beslist, voorrang krijgt in de wachtrij. Dan krijg je immers van HQ beloningen die het hospitaal verder helpen, maar dan ten koste van andere mensenlevens als die VIP toekomt op een heel druk moment in de medische post. Er is geen goede of foute keuze, alleen keuzes met gevolgen.
Beslissingen nemen heeft dus consequenties, en dat is van toepassing op een paar narratieve niveaus. Je krijgt verkenningstroepen onder je hoede om af en toe uit te sturen op patrouille om gebieden te inspecteren, en daar hangen ook vaak keuzes aan vast die je middelen opleveren en misschien manschappen kosten. Of het eerder vermelde operatiekwartier waar je soms meevallers te horen krijgt van patiënten die sneller herstellen dan verwacht, maar ook problematische situaties die om input vragen. Geef je een soldaat een koud kompres om zijn lichaamstemperatuur te doen dalen, waardoor de operatie langer en zwaarder wordt voor de chirurg, of spaar je de chirurg de extra tijd maar verlaag je de overlevingskansen van de patiënt? Honderden van die beslissingen dienen genomen te worden wanneer je probeert om in een uitzichtloze situatie het veldhospitaal dag na dag recht te houden.
Dat betekent niet dat War Hospital zonder gebreken is. Ten eerste zien de cutscenes van de frontlijn, hoe zeldzaam ze ook zijn, lelijk uit door grafische fouten en models met textures van een lage resolutie. De tutorials leggen de absolute basics voldoende uit, maar lichten ze de verschillende menu’s te weinig toe waardoor je aanvankelijk zelf zoekende bent in de vele menu’s. Op console durft de controller al eens zich wispelturig te gedragen wanneer je rommelt in sommige lijsten, ondanks het degelijke overzicht van de vele kleinere parameters. Ten slotte durft de sleur van hetzelfde proces in de game te sluipen na een paar hoofdstukken waarbij je patiënten opneemt, doorschuift en terug inzet.
Laat die kritiekpunten je niet weerhouden van zelf War Hospital onder handen te nemen. Het is geen vrolijke game, en het uitspelen van een hoofdstuk beloont zich niet met een glimlach op je gezicht, maar het stelt je managementvaardigheden geregeld op de proef met een design dat doordrenkt is van moraliteit. War Hospital toont ellende en hoe menselijke wilskracht, hoop en doorzettingsvermogen daarin triomferen, ten koste van zichzelf. Het brengt bovenal hulde aan al wie zich in het verleden opofferde voor het redden van oorlogsslachtoffers, en dat nog steeds doet in de oorlogen van vandaag. En die belangrijke boodschap weerklinkt luider dan eender welke grafische glitch of vage tutorial.
JoaLoft - Gaming 