Nacon heeft de smaak sinds kort te pakken: na hun uitstapje in de volkstuin zoeken ze deze keer Spanje op, en ze nodigen je mee op trip als taxichauffeur. En dat is menens: Taxi Life: A City Driving Simulator vraagt van je dat je klanten verplaatst van A naar B door zo weinig mogelijk fouten te maken inzake de wegcode. Dat klinkt als een rustige ervaring, net wat Garden Life onlangs bracht. Alleen: deze taxichauffeur heeft nood aan een check-up, want als je zelf achter het stuur kruipt in Barcelona, gebeuren er onwaarschijnlijke dingen.
Tijdens je eerste halfuurtje in Taxi Life krijg je een heel beperkte en vereenvoudigde opfrissingscursus van het autorijden. Gelukkig heel beperkt, want niemand kijkt er naar uit om zijn/haar rijexamen opnieuw af te leggen. Zodra je de basics hebt opgefrist – en ja, echt de absolute basics – start je eerste dag in Barcelona. Als je iets moet gunnen aan de game, dan is het dat de stad er bij momenten mooi uitziet. Vooral het cruisen langs de boulevards met de zonnestralen die spartelen door het gebladerte voelt het aan als een vroege zuiderse vakantie.
Het woord “simulatie” zou je meteen alles moeten vertellen wat je wil weten: in Taxi Life hoor je je te houden aan alle verkeersregels, of je nu klanten oppikt of niet. Aangezien de Europese wegcode in grote lijnen toepast op alle landen op ons continent, heb je dus een streepje voor op andere gamers, al mag het gezegd zijn dat je vooral op de snelheidsborden moet letten. De andere gebods- en verbodsborden doen er weinig toe dankzij die handige GPS in je wagen. Maar je gehoorzaamt best als je niet teveel geld wilt verliezen, want de politiecruisers en flitspalen houden je in de gaten en delen boetes uit waar nodig. Geld dat je anders graag investeert in bijtanken, de carwash of het managementaspect van de game. Klanten houden je rijgedrag bovendien in de gaten: als je te roekeloos rijdt of regels aan je laars lapt, stappen ze zonder pardoes uit en krijg je helemaal niets. Wees hoffelijk en correct en je kan een fijne fooi verwachten. Je doet er dus best aan van in dit digitale Barcelona – en liefst ook het echte – rond te rijden alsof je er zelf zou wonen en werken.
Wat je echter niet mag verwachten, is veel groei-initiatief. Ja, je kan zelf een klein lokaal taxibedrijfje uitbouwen door nieuwe wagens te kopen en aan te passen, en chauffeurs in te huren die een handje helpen, maar dat is louter voor wat extra inkomen. De essentie van de game verandert nooit na de eerste twintig minuten aan opfriscursus: rij rond, pik een klant op, zet de klant af, rij rond, pik een klant op, zet de klant af. Zelfs met de beperkte skill trees is er niets anders te doen. Je doet er dus best aan van Taxi Life in kleine stukjes te spelen zodat je de game niet snel opzij wilt schuiven.
Tot dusver heb je een heel matige game met weinig dimensie. Maar Taxi Life heeft daar iets op gevonden, en het werkt niet bepaald mee met de geest van de game. In Barcelona vind je uitdagingen terug: klanten die een specifieke eis hebben. Ofwel voelen ze zich misselijk en vragen ze dat je uiterst voorzichtig rijdt, oftewel – en dit is het waanzinnige – eisen ze dat je hen zo snel mogelijk brengt naar hun bestemming. Je wordt actief aangespoord om de verkeersregels overboord te gooien en zo snel mogelijk te rijden, want alles trager dan 40 km/u wordt beschouwd als te traag. In die heel korte opdrachten stapel je ernstige overtredingen op zoals rode lichten negeren en over voetpaden rijden. Laat staan de immense snelheden die je haalt. In een game met veel humor had dit gemakkelijk een uitstekend aspect geweest, maar hier voelt het zo ontwrichtend aan in een game die volledig draait rond simulatie en het respecteren van de verkeersregels, dat het er lukraak werd ingegooid om toch wat variatie te schenken aan spelers.
Zo zijn er nog wel momenten waar je spontaan je wenkbrauwen van zal fronzen. Soms hebben klanten in de wagen een verzoek in ruil voor XP zoals het raampje opendraaien, de airconditioning aanzetten, de radio uitzetten of een gesprek voeren. Dat laatste beïnvloed je met een meerkeuzevenster terwijl je je aandacht probeert te houden op de baan. Fijn idee waarbij je plots je focus spreidt over twee zaken. Alleen: je kan heel onbeschoft reageren in die gesprekken. Je krijgt daar nog steeds XP voor en de melding dat “het gesprek interessant was”. Geweldig sarcastisch, en totaal niet de bedoeling van de ontwikkelaars, me dunkt.
Waar de game echter de grootste flaters begaat, is op de technische afwerking. Ik was tijdens mijn speelsessies van meer dan 20 uur getuige van wagens die door rode lichten reden en een politiewagen die me vlak na het beboeten zelf inreed op een stilstaande wagen. Slechte AI of het meest accurate simulatiegedrag? Wie zal het zeggen. Wat niet te betwijfelen valt, zijn de vliegende auto’s boven Barcelona, de immense pop-in bij hoge snelheden en daarbij gepaard de pijnlijke frame drops. Zelfs ondersteuning voor stuurwielen (op PC dan) lijkt te haperen. De machine achter Taxi Life is duidelijk nog niet op punt gezet, want dit is zonder twijfel een van de grote pijnpunten.
Taxi Life: A City Driving Simulator heeft interessante aspecten en goede kanten. Wanneer het werkt, geniet je tijdens de rustige taxiritten van Barcelona. Wanneer het niet werkt, haalt de AI bizarre manoeuvres uit, vertraagt de game door de technische problemen en verander je tijdens de kamikazeopdrachten in de Maniak van Spanje. De tekortkomingen overschaduwen hetgeen dat nog vermakelijk is in de game. Helemaal verloren is de game niet, want het is in korte speelsessies nog een rustgevende ervaring. Je kan er echter niet rond dat je verblijf in Barcelona met Taxi Life gewoon zoveel beter had kunnen zijn.
JoaLoft - Gaming 